admin
Czy kot lub pies, delfin albo koń mogą być terapeutami? Jak najbardziej. Terapia z wykorzystaniem zwierząt staje się coraz bardziej popularna i akceptowana we wspieraniu leczenia chorób i zaburzeń psychicznych, zaburzeń rozwojowych i innych. Jest coraz więcej badań na temat wpływu zwierząt na nasze zdrowie. Animaloterapia, czyli zooterapia jest coraz częściej zalecana przez specjalistów ochrony zdrowia.
Interakcje pacjenta ze zwierzęciem przynoszą ogromne korzyści terapeutyczne zarówno na poziomie emocjonalnym jak i fizycznym.
Kot i felinoterapia
Felinoterapia, czyli terapia przy udziale kota funkcjonuje na świecie już od wielu lat. Kocie igraszki mogą wprawić w dobry nastrój, choć czasami pomysły, które rodzą się w kocich głowach są denerwujące. Jednak obecność kota pozwala zrelaksować się, uspokoić, odprężyć. Opieka nad kotem to znakomita terapia zajęciowa, która daje poczucie bycia potrzebnym, uczy odpowiedzialności za drugie stworzenie i aktywizuje zarówno fizycznie, jak i umysłowo. Felinoterapia świetnie sprawdza się jako aktywizacja osób starszych.
Ma zastosowanie między innymi: u pacjentów hospicjów, domów opieki, domów seniora, u dzieci przebywających w domach dziecka, u osób z autyzmem, u osób z niepełnosprawnością umysłową, u osób cierpiących na depresję, nerwice, zaburzenia lękowe, wspomagająco u osób niepełnosprawnych fizycznie, pacjentów ośrodków rehabilitacyjnych. Niestety nie każda osoba kwalifikuje się do felinoterapii. Niektórzy ludzie mogą cierpieć na alergię na kocią sierść przez co fizyczny kontakt z kotem jest niemożliwy. Ale śmieszne filmiki z kotami w rolach głównych też mogą zadziałać terapeutycznie, na pewno poprawią nastrój.
Terapeutyczne działanie kociego mruczenia
Kocie mruczenie, czyli kocie wibracje mają na ludzki organizm działanie lecznicze. Wibrowanie odczuwane podczas przebywania z kotem ma od 25 do 50 Hertzów i przypomina do złudzenia to, które wykorzystywane jest w nowoczesnej ortopedii i medycynie sportowej, po to by leczyć złamania, naderwania mięśni i inne poważne urazy. Dzięki tym niskim, kojącym tonom obniża się ciśnienie krwi oraz poziom cholesterolu.
Kot działa pozytywnie również na nasz stan psychiczny. Wibracjom towarzyszy dźwięk, który głęboko oddziałuje na nasz mózg i aktywuje reakcje chemiczne odpowiedzialne za zmniejszenie oddziaływania stresu, podnosi wytwarzanie serotoniny, tak potrzebnej abyśmy mogli odczuwać radość i szczęście.
Kot na serce
Według badań opiekunowie kotów statystycznie żyją dłużej niż osoby nieposiadające kocich przyjaciół. Kocie właściwości prozdrowotne zainteresowały m.in. naukowców z Uniwersytetu w Minesocie. Na podstawie wieloletniej obserwacji ok. 4,5 tys. osób (spośród których 3/5 było opiekunami kotów) badacze wysnuli wniosek, że w grupie właścicieli kotów ryzyko wystąpienia zawału serca jest niższe niż wśród osób nieposiadających kota.
Pies i dogoterapia
Dogoterapia to coraz szybciej rozwijająca się gałąź zooterapii. Pies terapeuta daje radość, zmusza do ruchu, wytwarza pozytywne emocje, które są tak potrzebne w każdym procesie zdrowienia. To terapia poprzez kontakt z psami. Odpowiednio przygotowane czworonogi poprawiają zdrowie dzieci i dorosłych, pracują z osobami niepełnosprawnymi umysłowo i fizycznie. Psy mogą wspomagać rehabilitację ruchową, terapię logopedyczną, edukację oraz psychoterapię, motywując do otwarcia się na innych i pracy nad swoimi emocjami.
Osoby niewidzące chętnie korzystają z pomocy psów przewodników. Odpowiednio wyszkolone psych potrafią wyczuć zbliżający się napad padaczki swojego właściciela i go o tym ostrzec. Skąd to wiedzą? Prawdopodobnie wyczuwają zapach, który może się zmieniać i być charakterystyczny dla napadów.
Dogoterapia świetnie sprawdza się jako działania wspierające w terapii autyzmu, porażenia mózgowego, upośledzenie umysłowego i zespół Downa, ADHD. Ten rodzaj terapii pomaga też pacjentom z napadami lękowymi, zaburzeniami emocjonalnymi, nerwicą oraz wahaniami nastroju.
Jak działa dogoterapia? W czasie spotkań z psami pacjenci uczą się m.in. samokontroli, rozwijają zasoby nowych słów, opanowują treści dydaktyczne, uczą się liczyć, wzrasta ich pewność siebie i podnosi się im samoocena, poprawia się ich komunikacja z innymi ludźmi, zwiększa się koncentracja uwagi.
Pies dogoterapeuta musi przejść odpowiednie szkolenie. Musi mieć też odpowiednie predyspozycje charakterologiczne i temperament. Dogoterapia jest przeprowadzana pod okiem terapeuty.
Hipoterapia, czyli koń terapeutą
Hipoterapia jest jednym z najpopularniejszych w Polsce rodzajów zooterapii. Według Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego hipoterapia to ukierunkowane działanie terapeutyczne mające służyć poprawie funkcjonowania człowieka w sferze: fizycznej, emocjonalnej, poznawczej, społecznej.
Jazda na koniu i przebywanie w otoczeniu koni ma ogromy wpływ na osoby poddane hipoterapii. Celem terapii przy udziale koni jest przede wszystkim usprawnienie ruchowe, intelektualne, poznawcze, emocjonalnego i behawioralne. W czasie tego rodzaju terapii wzrasta poczucie własnej wartości, pewność siebie, odpowiedzialność i empatia. Uczestnikom hipoterapii udaje się również pokonywać własne ograniczenia. Koń uczy szacunku i przestrzegania granic i z cała pewnością poprawia koordynację ruchową.
Alpaki i delfiny
Wiele osób poszukuje nowych form terapii i zwierząt o przyjaznych cechach charakteru, które mogłyby wspierać leczenie i terapie psychologiczne. Wśród tej grup zwierzaków znalazły się delfiny zawsze chętne do zabawy. W przypadku delfinoterapii ogromną terapeutyczną rolę spełnia woda i jej właściwości rozluźniająco –relaksujące.
Alpaki to zwierzęta coraz częściej wykorzystywane w terapii np. autyzmu. Alpaki są niezwykle przyjaznymi, towarzyskimi i łagodnymi czworonogami. Są delikatne, i miękkie w dotyku. Alpako terapia, tak jak każda terapia przy udziale zwierząt poprawia wiele w ludzkim funkcjonowaniu począwszy od usprawniania fizycznego, poprawy stanu psychicznego, aż po zmiany na poziomie biologicznym.