adminDepresja jest chorobą cywilizacyjną . Chorujemy bez względu na wiek i status społeczny. WHO szacuje, że do 2030 r. znajdzie się na pierwszym miejscu najczęściej diagnozowanych jednostek chorobowych na świecie. Obecnie szacuje się, że ok. 3%-5% dzieci i młodzieży choruje na depresję, ale nie jest możliwe nawet w przybliżeniu określić jak jest prawdziwa liczba.. Wiele dzieci nie jest leczonych i i wymyka się statystykom.
Dzieci chorują i to coraz częściej. Pandemia, izolacja, oderwanie od normalnego rówieśniczego życia, szybkie tempo życia, przebodźcowanie, technologiazwiększają szanse na pogorszenie funkcjonowania. .
Statystyki pokazujące ilość zaburzeń psychicznych u dzieci szybują w górę, depresja jest chorobą powszechną wśród dzieci i nastolatków, a liczba samobójstw poniżej 18 roku życia przeraża. Sytuacja nie wygląda ciekawie.
Beztroskie dzieciństwo?
Choroby psychiczne dzieci to dla wielu temat nowy i niezrozumiały. Dzieciństwo kojarzy się nam z beztroską .Niestety realia dzisiejszego świata, złożoność rzeczywistości tej on line i off line zmieniają również dzieciństwo i mają przeogromny wpływ na nastolatki. A wiadomo czas dojrzewania to jeden z najbardziej labilnych okresów życia człowieka, kiedy postrzeganie rzeczywistości tej wewnętrznej i zewnętrznej staje się podobne do chodzenia po linie, a zagrożenie depresją i innymi zaburzeniami psychicznymi wzrasta.
Jakie mogą być przyczyny depresji u dzieci i nastolatków?
Przyczyny są złożone: biologiczne, psychologiczne środowiskowe, rodzinne/ . Wzrostu zapadalności na depresję dopatruje się we wzroście tempa życia. Od najmłodszych lat dzieci zmuszane są do szybkiego przetwarzania informacji, są obciążone nauką, zajęciami dodatkowymi, zestresowane problemami szkolnymi i nieumiejętnością oddzielania życia online od offline.
cyberprzemoc, tzw. hejt, ośmieszania, nagonki, z którymi dzieci i młodzież nie są w stanie sobie poradzić, są coraz częstsze.
Zarówno dzieci jak i dorośli są przebodźcowani: telefon komórkowy od rana do wieczora, a nawet w nocy, wzorce zachowań płynące z mediów społecznościowych, rozpad więzi rodzinnych, niedojrzałe relacje i zachowania. Dostęp do nowoczesnych mediów coraz młodszej grupy odbiorców często generuje niedojrzałe zachowania. Jeśli do tego dojdzie brak wsparcia w szkole i rodzinie to mały krok do problemów psychicznych, depresji czy myśli samobójczych. Dzieci i młodzież nie potrafią odpoczywać.
Objawy depresji dzieci i nastolatków
Warto pamiętać, że objawy depresji u dzieci i młodzieży mogą się różnić się od tych u dorosłych. Ale jedno jest pewne trzeba reagować w porę!
Najważniejszą sprawą powinno być wyczulenie na zamianę zachowania dziecka lub nastolatka.
Oto przykłady zachowań, które powinny wzbudzić czujność:
- Zmiana zachowania wynikająca z większej drażliwości polegające na zachowaniach niegrzecznych, wybuchowych,
- Nagłe pogorszenie ocen wynikające ze zwiększonej męczliwości, braku energii i siły do wysiłku intelektualnego.
- Jeśli nasze dziecko było towarzyskie, chętnie nawiązywało kontakty z rówieśnikami, i nagle zaczyna się z tych kontaktów wycofywać, zamykać w sobie, izolować;
- Jeśli było zamknięte, introwertyczne a nagle zaczyna znikać z domu, jest pobudzone, wesołkowate, • Zmiana apetytu (ograniczenie lub nadmierne spożywanie węglowodanów – cukry)
- Zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność);
- Smutek, apatia, złość, nadmierna nerwowość, obniżony nastrój i obniżenie napędu;
- Trudności w wykonywaniu najprostszych czynności;
- Wysyłanie przez dziecko sygnałów i komunikatów „nie chce mi się żyć”, „chyba się zabiję”, „mam wszystkiego dosyć”, „życie jest do dupy”, „jestem do niczego”, „ nic nie ma sensu” itp.
Lepiej zareagować na zapas niż przegapić i nie zareagować w przypadku poważnych problemów!
Leczenie depresji
Leczenie depresji to proces bardzo indywidualny. Leczenie zaczyna się przede wszystkim od postawienia prawidłowej diagnozy. W leczenie zaangażowany jest lekarz psychiatra oraz psychoterapeuta. Często psychoterapeuta rodzinny. Stres wynikający z choroby oddziałuje na poszczególnych członków rodziny, dlatego tak ważna jest terapia rodzinna i wsparcie poszczególnych jej członków. Adekwatne wsparcie, uwzględniające realne potrzeby dziecka jest podstawą skutecznego leczenia.
Widzieć dziecko, a nie pacjenta prezentującego objawy!
Obserwuj swoje dziecko i wspieraj je w każdym momencie dorastania!